De Lithografie, ook wel steendruk genoemd, is in 1798 uitgevonden door Alois Senefelder.
Het basis idee achter deze grafische techniek is de afstotende werking tussen vet en water.
Op een vlakke kalksteen wordt met vettig tekenmateriaal het beeld opgebracht.
Als de tekening klaar is wordt de steen met Arabische gom behandelt, dit zorgt ervoor dat de niet betekende delen een sterk vocht-aantrekkend karakter krijgen, terwijl de betekende delen door het vet een sterk vocht- afstotend karakter hebben.
Door de steen, tijdens het drukken, vochtig te houden zal de vette druk inkt alleen hechten op de betekende delen, immers waar water zit kan geen vet komen en waar vet zit kan geen water komen.
Als er voldoende inkt op de steen staat wordt deze afgedrukt op een lithopers.
Het maken van de tekening op de steen is een directe handeling, deze directheid blijft in de uiteindelijke afdruk zichtbaar.

In mijn werk onderzoek ik het spanningsveld tussen orde en toeval.

Kaders, ritme en invulling worden bedacht.
Bij de uitvoering ontstaan,
door de menselijke hand,
kleine onregelmatigheden.

Deze onregelmatigheden,
en hun onderlinge inwerking,
zorgen voor het uiteindelijke beeld.

Via dit proces ontstaan beelden die zichzelf creëren.

Dit resulteert in beelden waarbij het oog over het vlak blijft dwalen zonder houvast te vinden en verstrikt raakt in de wereld die het beeld is.

Er zijn geen opzettelijke verwijzingen naar een wereld buiten het beeld zelf.